viernes, 8 de febrero de 2008

scriu in limba romana

Buna seara!!

Ce faceti? Noi suntem foarte bine, da, suntem, pentru ca acum sunt cu Andreea, o foarte buna prietena a mea din Romania. I-am aratat blogul asta, si am spus, de ce sa nu scriem ceva acum? Si asta facem... nu, fac, pentru ca eu sunt cel care scrie!!! Ati inteles??

Buenas noches!!

Que tal estais? Nosotros estamos muy bien, si, estamos, porque ahora estoy con Andreea, una muy buena amiga mia de Rumania. Le he mostrado este blog, y hemos dicho, porque no escribimos algo ahora? Y eso estamos haciendo... no, hago, porque yo soy el que escribe!!! Habeis entendido??

Parece que este tiempo en Rumania y mi interes por el idoma estan dando resultados, corrigiendo algun fallo que otro soy capaz de escribir lo que habeis leido arriba, y quiza pudiera escribir algo mas, no se. De momento, y por mi parte, esto es todo por hoy y problablemente por mucho tiempo, a la vista de la frecuencia con la que actualizo este blog.

Buenas noches.

1besoconbabas

P.D: Quiero agradecer a Andreea su colaboracion en este post, por la realizacion de la traduccion AL ESPANOL de lo que yo he escrito en rumano, y por haberme corregido es dicha parte. :D

martes, 4 de diciembre de 2007

La multi anii Romania!!

Hace tiempo que no escribo, y no es porque no haya pasado nada en estos días, simplemente que mi flojera, vagueza, como cada uno lo quiera llamar, no me ha permitido sentarme durante unos minutos a actualizar el blog, aún asi, de forma inexplicable ha ido incrementandose el contador de visitas.

Bueno, a lo que iba. El día 1 de diciembre es el día nacional de Rumanía, y además se enciende el alumbrado navideño de toda la ciudad. Esto incluye la iluminación del árbol de navidad (Bradul) de la ciudad, ubicado en Piata Unirii, una de las plazas principales de Bucarest. Este año los bucarenses (no se si esta palabra existe, creo que ni tienen gentilicio) se sienten orgullosos porque tienen el árbol de navidad artificial mas grande de Europa. Pues no se si por eso, o poque es el día nacional de Rumanía y es muy importante para ellos, o porque les mola mucho la navidad, o porque un sabado por la tarde no tienen nada que hacer, pero toooda Bucarest intenta meterse en una plaza para ver los fuegos artificiales acompañados de luz y sonido. Es un momento no apto para estresados o gente que no pueda estar entre multitudes, lo mejor que puedes hacer es armarte de paciencia para tardar media hora en andar lo que normalmente tardarias 5 minutos, aún asi, y me lo pasé muy bien y disfrute de la fiesta y de la gente. Los rumanos estan acostumbrados a este tipo de caos y se lo toman todo con mucha paciencia y picaresca. Para que os hagais una idea, os dejo unos cuantos videos.

1besoconbabas


En la estación de metro, como llenarla en solo unos minutos y provocar un "pequeño" colapso. Dos preguntas ¿Como puede caber tanta gente en un metro? ¿Y el que quiera entrar en el?



- Uff, no veas que monton de gente para salir del metro, no?
- ¿A ver tus zapatos? ¿Tu como estas de la espalda?
- Bien, ¿por?
- Ven, salimos por aqui, veras que facil.



Y aqui tenemos la iluminacion el arbol con sus fuegos artificiales. ¿Habia alguien grabando con el movil?

jueves, 11 de octubre de 2007

primeras clases

Por fin he comenzado a ir a clase. Después de tanto papeleo, ir y venir, por fin he ido a mi primera clase. Ayer, a las 10 de la mañana, fue la segunda clase Signals Theory. La primera me la perdí, aunque había sido únicamente la presentación y algo de introducción de la asignatura. Para llegar me harté de preguntar, porque la facultad de FILS, en la que se supone que yo estoy matriculado, tiene todas las asignaturas repartidas por todas las facultades del campus, así que yo tengo el número de aula pero no tengo ni idea de dónde está. Llegué fácil y con tiempo de sobra.

Ahí estaba yo, con mis apuntes listos y mis orejas abiertas cuando entró la profesora, cuando empieza a hablar y no entiendo ni papa de lo que dice, ¿joder, tan malo es mi inglés? Ah, no, que no es inglés, eso es... rumano. Pues mira que bien, cuatro horas de teoría de señales, incomprensible ya de por sí, explicadas en un perfecto rumano, aunque eso sí, cada título de cada apartado en un impecable inglés, pero toooooodo lo que la profesora suelta por su boca en las explicaciones y de cara a los alumnos, en "limba romana". Lo que hace que no me agobie y afrontara esas cuatro horas con toda la tranquilidad del mundo es que me he traído un libro de la asignatura escrito en la lengua de Cervantes, y que tengo la esperanza de poder comprender el rumano dentro de poco.

Y es que hoy he tenido mi primera clase de rumano. He empezado a estudiar esta lengua para no tener que hablar con gestos y poder relacionarme con los rumanitos y rumanitas, ya que mi inglés no da para conversaciones muy profundas. Han sido más de dos intensas horas, escribiendo, leyendo y oyendo rumano, explicado en inglés eso sí. Creo que han sido muy provechosas, y espero que lo sigan siendo. Seguiréis teniendo noticias de mis progresos.

1besoconbabas

martes, 2 de octubre de 2007

Una (más) de Marcos, ¡que arte!

Marcos, el chavalín que cuida Alex, me mandó ayer un email muy emotivo. Este email merece ser admirado por todos, no solo por mí, así que aunque me haya amenazado para que no lo ponga, aquí está. Marcos, no te quejes que yo salgo pa que me maten.

1besoconbabas

Hola Alonso, soy Fry

HOla camby!! me alegro de que me escribas contándome tus aventuras por Rumania, ta bien saber como te va :)
Estoy seguro de que te vas a divertir mucho allí y no te costará nada adaptarte, y también se que llegará un momento en que dejes de echarme en falta :_( pero que sepas que desde espain he empapelado mi habitación con fotos tuyas para recordarte siempre, aaaaa así si que dan ganas de levantarse temprano todos los días, se podría decir que me acuesto y me levanto cada día con tu alegre sonrisa y tu cuerpo tan sexy.


P.D. Quiero que conste que esas fotos son de hace 4 años, unos de los peores momentos que he tenido esteticamente, y mira que hay...


lunes, 1 de octubre de 2007

Sé lo que hicisteis la última semana

Los días pasan casi sin darme cuenta, y hoy hace ya una semana que estoy aquí. La verdad es que cada vez estoy más cómodo, me siento menos extraño y más adaptado.

En esta semana he ido conociendo Regie, el campus en el que vivo, y he presenciado cómo poco ha poco se ha ido llenando cada vez de más estudiantes, sobre todo en este fin de semana, ya que las clases empiezan esta semana. Me he pateado la politécnia, más por necesidad que por gusto, debido al papeleo que tenía pendiente y del que todavía me queda algo. (Un parentesis para comunicar la maravillosa noticia de que tengo el consentimiento de mi coordinador español para quitarme tres asignaturas troncales más, Micro 1, Micro 2 y Lab. de Micro, esto va por ti, Paquito, :D). Me he familiarizado con el transporte público (de lo mejor de Bucarest hasta ahora: el metro), y por supuesto, he tenido mi primer fin de semana de juerrrrga en la ciudad.

El sábado fuimos a cenar a un restaurante llamado "Caru' cu Bere", para probar la comida rumana, que yo no se si es que nosotros no sabemos elegir, pero yo creo que aqui comen mucha salchica, chistorra y derivados. El sitio estaba bastante bien y era muy pijo, aunque para nosotros estaba bastante bien de precio, por quince euros cada uno nos hinchamos de comer y beber (incluido copazo de gin tonic, :D), aquí unas fotillos del modesto lugar:
















"No está mu má" ¿no? Y después a un local llamado Suburbia, que ya no tiene nada que ver con lo anterior, era un antro oscurillo donde lo mismo puedes estar sentado hablando tranquilamente o pegándote empujones (amistosos, eso sí) al ritmo de la música, claro que eso dependiendo de la canción. El sitio es un estilo el Sonic pero menos chungo. Me explico como el culo pero espero que alguien me entienda, :P.

Es el fin de semana, el resto pues... ya lo contaré que tampoco es cuestíon de aburrir.

1besoconbabas

jueves, 27 de septiembre de 2007

Llegada a Bucarest

Ya estoy aquí, hoy es jueves y estoy desde el lunes por la tarde. La verdad es que parece que hayan pasado más días!

Sobre el primer día tengo que decir que hay que tener cuidado con los taxis porque algunos taxistas son unos timadores. Cada taxi tiene sus tarifas, indicadas en la puerta, las cuales pueden variar mucho, desde 1,4 lei/km hasta 8 lei/km (ahora 1 €=3,34 lei), así que hay que mirar bien. Lo normal es 1,4 o 1,7 que sale tirado, pero 8... Además el tráfico es un caos, las señales de tráfico y los semáforos se los pasan por la palanca de cambios, y lo normal es estar oyendo coches pitando, aunque no se le ve muy cabreados ni con estrés.

El campus Regie, que es donde vivo es muy grande, es como una pequeña ciudad universitaria, tiene sus bares, restaurantes, tiendas de alimentación... Además hay un centro comercial al lado y una parada de metro, por lo que está bien comunicado y hay casi de todo. Lo malo es que la mayoría de los edificios parecen bastante viejos, aunque hay mucha obra y los están reformando casi todos.

Los precios no son mucho mas baratos que en España, algunas cosas son más caras, como la leche o el zumo, que vale a más de euro el cartón, pero el transporte está bastante barato (menos los taxi timadores). El billete de autobús/tranvía/trambus es 1,10 lei (0,33€), y el bono de 10 de metro 7 lei (2 €). El metro es otro punto positivo, funciona bastante bien, es limpio y parece bastante seguro.

Estas son algunas de las primeras impresiones de esta ciudad, ya iré escribiendo más y contando como me voy adaptando.

1besoconbabas

domingo, 9 de septiembre de 2007

Esta noche hay una...

En un pueblo pequeño como Cambil, un viernes de septiembre por la noche no suele presentarse muy emocionante. Así que el viernes pasado se planteaba como uno más en el que haríamos lo de siempre. Sin embargo, un elaborado y maquiavélico plan se estaba tejiendo en la sombra. Y mediante el engaño y la manipulación de algunos de mis "amigos" me condujeron sin yo sospechar lo más mínimo al lugar donde se produjeron los hechos.

En una casa vieja, a través de largos pasillos y puertas bajitas (¡ay mi cabeza!) me encontré, de repente, rodeado de un montón de gente, con una cámara en frente, luces sicodélicas girando al son de una música que al principio no identifiqué y multitud de carteles con mensajes jocosos-erótico-festivos. ¡Fiesta!

Mis amigos me habían preparado una fiesta de despedida que yo ni me imaginaba ni me hubiera esperado jamás. Allí estuvieron todos, o al menos todos los que quisieron estar, lo cabrones me me habían llevado allí engañado como a un capullo y yo me alegro de que lo hicieran, porque lo hicieron de escándalo.

En el momento valoré mucho lo que hicieron, pero después de conocer las dificultades con las que se encontraron para realizar la fiesta, el tiempo y la dedicación que le han dado y sobretodo la ilusión que le han puesto, lo valoro mucho más. Así que aquí quiero dejar constancia de lo contento que estoy y afortunado que soy por tener unos amigos así. Y sobretodo agradecer a los que han movido los hilos y los que se han preocupado tanto como para agobiarse en en algunos momentos.

¡Muchas gracias! y... 1besoconbabas